Πέμπτη, Αυγούστου 17, 2006

Που πήγαν τα όνειρα σου ρε;

Που τα πέταξες; Στο κάδο της πολυκατοικίας σου, όπως κατέβαινες για να πας στην δουλειά;

Εσύ είσαι που θα κατακτούσες τον κόσμο; Που θα έπαιζες κιθάρα εκεί που σκάει το κύμα, στις τέσσερις το πρωί, κάτω από τον Λευκό Πύργο; Που θα καβαλούσες την μηχανή και θα χανόσουν στο ηλιοβασίλεμα, λες και είσαι ο Peter Fonda στο Easy Rider; Παναθεμά σε, δεν κοιτάς τα χάλια σου. Ονειρευόσουν μια μικρή φωτιά στην παραλία, ένα μπουκάλι ούζο και 3-4 φίλους για να χαχανίζετε. Μπράβο. Σοβαρά άτομα.

Ήθελες να ταξιδέψεις και στην Ευρώπη... τρομάρα σου. Ήθελες να βγάλεις φωτογραφία μέσα στο καλοκαιρινό πράσινο των Άλπεων. Να δεις εκείνο το κάστρο στην Μάλτα που το είδες μια φορά σε καρτ-ποστάλ. Να πιεις μια βαρελίσια σε εκείνα τα κωλοχώρια έξω από το Δουβλίνο. Μαλάκα μου, το Βόρειο Ακρωτήρι σε μάρανε.

Εσύ ήσουν που θα έμενες πάντα παιδί;

(Momentary lapse of reason. Ξέρει αυτός)

6 σχόλια:

HugoSwimmer είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Nenyaki : ) είπε...

:(

μεγαλώνουμε...
όσο πάμε μοιάζουμε όλο και πιό πολύ σε αυτό που δεν θέλαμε.

Στους "μεγάλους"...

μερικά από τα όνειρά σου μπορείς ακόμα να τα υλοποιήσεις.
Ακόμα και όταν νομίζεις ότι όλα έχουν χαθεί, μπορείς και τότε να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα.

Ή έστω να προσπαθήσεις...
Μετράει και αυτό :)




άρα...
...τώρα που πήραμε το mac, πάμε για την μηχανή? ;)

0comments είπε...

Ναι εγώ!

Θάνος είπε...

Ποιος σε πείραξε dtsomp να τον κάνω ντα;;;;;;

. είπε...

θα συμφωνήσω με τη νένυα...

τι τηλεπάθεια κ αυτή... και γω αυτό το "μεγάλωμα" σκέφτομαι τελευταία

Derek είπε...

eventually θα συμβεί και αυτό... απλά το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να το παίξεις όσο πιο σωστά μπορείς για να μην καταλήξεις να βαριέσαι την ζωή σου...