Κυριακή, Μαΐου 13, 2007

Η μικρή μου Γιουροβιζιονολογία

Έχω την εντύπωση ότι φέτος συνεχίστηκε η περσινή τάση: όλο και περισσότερες χώρες συνειδητοποίησαν την σοβαρότητα του θεσμού και παρουσίασαν το θέμα που του αρμόζει. Τραβέλια από Δανία, ξεδοντιάρικα βαμπίρ από Ελβετία, τα teletubbies της Ουκρανίας, το απερίγραπτο μαύρο χάλι του Ηνωμένου Βασιλείου...

Τιμή και δόξα, λοιπόν, σε αυτούς που όταν τα έλεγαν τους κορόιδευε ο κόσμος.


Και, ΝΑΙ, ο Ρακιντζής ήταν μπροστά από την εποχή του.

4 σχόλια:

mrs brightside είπε...

πλακα πλακα, αν ειχαμε στειλει τον ρακιντζη τωρα θα ειχαμε ελπιδες! :P

Derek είπε...

έτσι γίνετε πάντα με τους πρωτοπόρους

όλοι τους χλευάζουν αλλά στο τέλος έρχεται η δικαίωση

εγώ πάντως την έχω καταβρεί με όλα αυτά τα χαζοχαρούμενα τραγούδια

γιατί πολύ απλά αναδεικνύουν αυτό που θα έπρεπε η eurovision να είναι εξαρχής

μια φιέστα χωρίς βαθυστόχαστες αναλύσεις

dtsomp είπε...

Δηλαδή... κάτι σαν πανηγύρι στο χωριό... :D

Derek είπε...

χωριό δεν λες τπτ!!!